KAGRU KYLVETTIH

Yhtenny keviän oli moine istourii. Työtäh Kindahas mužikku Priäžäh tiijustamah, midä sie ruatah. Menöy häi Priäžäh, ga mužikku tuulattau hangel kagroi da sellittelöy aganoi. Kindahan mužikku kyzyy:

— Jogo sinä kagroi kylvät?

Priäžäläine hänelgi vastuau:

— Vie pagizou mies, meil on jo vähä midä kylvämisty!

— A eigo rodie aijoi kylviä?

— Ei. Sit kezäl aijombah vil’l’an korjuammo.

Mužikku ylen ruttoh pyörähtäy dai menöy kodih da sanou toizil mužikoil, kui on Priäžäs dielot. Davai hyö toine toizes kiistah kagroi kylvämäh hangel.

Kylvettih kai kagrat, nikel siemendy ei jiännyh. Lumi suli da kai jyvät vei. Omua prostovuttu sinä vuon toinah nälgästy nähtih!

PYHÄVED’OI

Mennäh keviäl kaksi miesty Šuojun jovel ongele. Ongitetah venehes. Nähtäh, joves sulamatoi jiäpliittu matkuamas. Yksi sanou:

— Neče on Pyhäved’oi! Gor’a on kui kylmänyh. Davai nostammo veneheh!

Nostetah veneheh i ajetah kodih. Tullah kodih, kučutah susiedu:

— Pyhäved’oin joves tabaimmo, ga ylen äijäl on kylmänyh!

Susiedu kaččou i nevvou: pidäy nostua Pyhäved’oi päčil lämbiemäh!

Kävväh časounah, syvväh murginat. tullah sih taloih mužikat Pyhäved’oidu tiijustamah. Ruvetah kaččomah — Pyhäved’oi on pajennuh!

Ižändy heil sanou:

— Pyhäved’oi pagei! Täh on vai kustu priskannuh!

HUMALDUTTIH

Pyhänpiän seiččei Kindahan mužikkua kerävytäh yhteh palah, porov’onkal. Dengat kerättih. Lugietah dengoi - čekkižeh täydyy. Ostettih čekkine, viinat juodih. Istutah, humalduttih! Akku tulou pertih, kyzyy:

— Midäbo nygöi istutto, sanou, — mužikkuraškat, pyhänpäivänny?

— A vuotammo, sanou, — konzu humal lähtöy!

Čuassu istutah, toine, kolmas... Yksi sie jondoi itkuh puhkei.

— Midäbo sinä nygöi itket?

— A itken, sanou, — humalduin, kenbo keviäl n’uakkozet kylväy?

A dielo oli Pokroval!

Sivun valmisti 

Tatjana ROMANOVA