Стихи

VALGEI SUARNU

Syvä talvi, kylä lumes,

Valgei suarnu eläy korves.

Kujos nägyy valgiet pertit,

Valgiet, pehmiet höyhenhurstit.

Puut, gu valgiet kiviseinät,

Syväh uneh upottih,

Vardoijah net valgiet kiviseinät,

Syväh uneh upottih,

Vardoijah net valgiet kummat,

Kuduat meččy muutettih.

Pani lundu läbi päivän

Da vie yölgi ripoitti,

Katoi kyläs joga kohtan,

Tuhun ielleh sevoitti,

Pedäjän kiändi kuuzekse,

Muga lumi turbevui,

Kylmäi varvat kivekse,

Sit kuukse muga alevui.

Nukkuu korbi kylän rinnal,

Valgiel kummal muanittau

Jogahistu omal aijal

Sydämesti iloittau.

PIHL’AI

Ymbäri kai lumes pihl’ai.

Muarjua varboih äijy jäi.

Vuottau tuhjo linduzii

Lujah nälgövynnyzii.

Lendi pihl’uah ruskeirindu,

Gu huavan lehti riukattu.

Kirkieh lekkuu harmai händy,

Pakkuu skänčy pedvattu.

Kačos: lendäy täyzi parvi,

Pihl’uan kerras čomendau.

Pakkas karjalaine talvi

Omua tabua ozuttau.

JOGO TALVI TOVEN?

Hoikku lumi tropan katoi,

Tunduu jället: ajoi ratoi,

Lindu hyppi, lapsi juoksi,

Da vie nägyy — eulluh yksin.

Lehtet puun ual kylmettih,

Toine toizeh turvottih.

Viele mennes jälgii luven,

Arbuan: jogo talvi toven?

Eigo lumet suleta,

Vilut vihmat kiänytä?

Uuttu vuottu nähtä rakas,

Tulis lumih luja pakkas,

Läpettäjät hurstit mual,

Turkisovat puuloin piäl.

Tiähtet kuudamanke kruugas

Pläšittäs dai pimien juondas.

Tävvet rengit kodih kannan,

Kirkieh magien piiruan pastan,

Rubien lapsii syöttämäh,

Uuttu vuottu vuottamah.

Valentina LIBERTSOVA